dipsiz bir kuyu gibiydi güzel gözlerin
sonbaharın yaprakları sibi aheste dans ederdi saçların
ve özlem duyduğum kokun üzerinde
hala taptaze ve büyüleyici güzellikte
sanki bir akşam meltemiydi sözlerin
ılık ılık kulaklarıma varırken söylediklerin
kötü sözlerin bile muhteşem bir iltifat
ve ay gibi yüzün dünyada ki en güzel sanat
korkuyorumbir gün umulmaz bir şekilde gidişinden
korkuyorum beni bir gün terk edeceğinden
son günümdü yanımda olamamdan
korkuyorum içimde bir parça hicran ve ardımda sen giderken
umudun bittiği o an vardır ya hayatta
hani kıyamet dedikleri
senin gidişindir son alameti
doğmadan ölecek olan tüm umutlarım gibi
ne geceler ne gündüzler kar etmez artık
yiyip içtiğim öldürmez beni
seni giderken görürsem eğer
hayatımda seninle beraber gelecek
bedenim aheste toprağa giderken
